Er was bij de echte fans het besef dat het er de komende weken erop of eronder is voor Telstar dus hopelijk zullen er de komende wedstrijden nog meer supporters de weg naar de laatste wedstrijden vinden om er voor te zorgen dat de jongens in het veld alle mogelijke steun krijgen.
Vrijdagmiddag dus naar Velsen voor de busreis naar Emmen die toch al gauw een tweeënhalf tot drie uur duurde maar goed alles voor ons Telstar en op naar de andere kant van Nederland voor een hopelijk spannende pot voetbal.
Gelukkig hadden we weinig last van files en kon er zelfs nog een plas/peukpauze ingelast worden.
Sjakie zat zich onderweg al te verheugen op de plaatselijke gehaktbal en een goed resultaat want er moesten punten gehaald worden , alhoewel de stenensjouwers uit Drenthe zoals hij ze noemde , de laatste tijd goede resultaten hebben gehaald en dus beter in vorm waren.
Ruim op tijd zaten we samen met de fans die met eigen vervoer waren klaar in het uitvak , bij elkaar een mannetje/vrouwtje of vijftig inclusief trommel,vlaggen,spandoeken en behangrol met tekst.
Verrassing was dat Ubbergen op doel stond , Kuperus was ernaast gezet , dus kon hij zich gelijk bewijzen in deze belangrijke wedstrijd.
Als de spelers na de warming up het veld op komen laten de Telstarfans zich goed horen maar dit had in de eerste helft weinig invloed op het spel van de witte leeuwen wat dan ook resulteerde in een 1-0 achterstand.
De Emmense spits ter Heide kreeg alle vrijheid en nam die dan ook want hij dook overal voor het doel van Telstar op , een paar keer door Olenski aangekeken met een blik van , jou ken ik nog vriend , doelend op een akkefietje met ex witte leeuw Meye.
Verder kon de Velsense formatie geen potten breken en dus kregen de meegereisde supporters al een beetje het gevoel van : het zal toch niet weer ….!
Ondanks de achterstand lieten de fans hun in het rood gestoken leeuwen niet in de steek en bleven zij boven de drieduizend Emmenaren uit zingen en schreeuwen.
Telstar ging pressie spelen in het tweede deel van de wedstrijd en hier hadden de spelers van de Emmense formatie geen antwoord op waardoor onze clubtopscorer Plet tweemaal het net kon vinden.
Het gevoel wat er toen door mij en denk ik ook de andere Telstarsupporters ging was niet te beschrijven , ging het dan toch gebeuren?
Tot aan de 85e minuut ging alles prima maar daarna maakten wij zoveel emoties mee in een tijdsbestek van tien minuten , dat het bijna niet te beschrijven is.
De opgewekte stemming sloeg in de 87e minuut om in boosheid door de onnodige tweede tegengoal , 2-2 , waarna de teleurstelling de overhand nam.
Maar goed een gelijkspel is toch een punt en dus was er hoop om toch een gelijkspel uit het vuur te slepen maar die hoop sloeg in de extra tijd om in wanhoop als een afstandsschot een einde maakt aan alle dromen (3-2).
Als de scheids ,die overigens prima floot , na drieënnegentig minuten een eind maakt aan de wedstrijd vluchten , want zo zie ik het , het meerendeel van de spelers de kleedkamer in , een viertal witte leeuwen beduusd op het veld achterlatend.
In het uitvak alleen nog maar mensen die vol ongeloof , verdriet en onbegrip voor zichzelf uitstaren.
Gelukkig is er dan nog Anthony en een paar anderen die de supporters bedanken voor de steun , de rest begrijpt dus nog steeds niet dat ook de fans hier hebben verloren en misschien nog wel meer dan de spelers.
Mijn mening over wissels hou ik maar even voor me , evenals het onbegrip over het weglopen van de trainer terwijl Plet na z’n tweede doelpunt nadrukkelijk de staf en reservespelers bij de vreugde wil betrekken.
Uitgeblust , verdwaast en ontgoocheld de lange reis terug naar huis maar ook wel weer gelachen want het is allemaal de schuld van ……. en die gaat echt met hele hebben en houden het veld op.
En toch is er hoop
Dussssssssssssssssssssss
Tot TATA
Pieter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten