Roosendaal-Veendam 4 punten.

Eigenlijk zou je mij voor gek moeten verslijten en er zullen vast mensen zijn die dat doen want als je in één week 70 uur met je werk en Telstar bezig bent dan moet er wel een draadje los zitten.
Hoe dan ook ik voel mij er happy bij en heb gelukkig mijn gezinnetje achter me staan want die zijn voor het merendeel ook fan van de witte leeuwen.

Afgelopen Maandag was er de uitwedstrijd naar RBC en menigeen had na het verlies tegen Helmond Sport thuis weinig hoop dat er in Roosendaal wat te halen viel.
Er waren dan ook maar een paar supporters afgereisd naar het Brabantse maar die zullen vast geen spijt hebben gehad.
Wat er bij de witte leeuwen thuis mis ging tegen Helmond , dat ging er bij RBC mis tegen onze jongens want de tegenstander van ons Telstar vormde geen team en wist elkaar niet te vinden waardoor het thuispubliek zelfs hun ploeg uitfloot.
De withemden , met blauwe broeken overigens , wisten hiervan gebruik te maken en rekenden door doelpunten van Plet (2x) en nieuwkomer Promes af met hun opponent .
Als supporter ga je dan met een heerlijk gevoel van “ik was er bij” huiswaarts , waarna ik na thuiskomst gelijk even de foto’s heb doorgekeken en een aantal naar Thijs heb doorgestuurd die ze de volgende dag op de Telstarsite heeft gezet.

Na een paar dagen lekker werken voor de baas was het Vrijdagmiddag al weer tijd om af te reizen naar het hoge noorden want Veendam was de volgende tegenstander.
Na ruim drie uur rijden meldde de juffrouw van Tomtom , “bestemming bereikt”.
Even door de controle bij de zeer vriendelijke stewards van de Veendammers en we konden het uitvak in.

Onze keepers Ubbergen en Krul waren al driftig aan het inspelen en Rodney (Ubbergen dus) begroette ons , André (Krul dus) is wat afstandelijker maar die leert het ook nog wel.
Op het moment dat vrouwlief een bakkie wilde halen begon de stortbui , die ons gedurende een deel van de reis had achtervolgd , in volle hevigheid los te barsten.
Resultaat hiervan was dat de wedstrijd een kwartier later begon dan gepland en moest ik tot de pauze wachten op mijn bakkie leut .
De wedstrijd liet twee gelijkwaardige teams zien en dankzij André Krul konden onze jongens een punt mee naar huis nemen , wat stond die sluitpost van de witte leeuwen goed te keepen zeg.
Waar hij de eerste wedstrijden nog wat onzeker was liet hij nu zien uit welk hout hij gesneden is en had op bijna elke doelpoging een geweldige redding in petto.
Voor ons Telstar scoorde Plet wederom en is dus al weer aardig op weg om mee te doen voor de bovenste plaats van de topscorerslijst.
Het moet gezegd worden dat er ook nu maar weer een klein aantal Telstarfans de witte leeuwen waren gevolgd , die na de wedstrijd door de spelers werden bedankt voor hun komst naar het hoge noorden.

Toivio blijkt ook dan weer de echte captain want hij dirigeert resoluut iedere speler naar het uitvak ook al probeert er wel eens een speler stiekem tussenuit te knijpen.
Spelers en supporters dienen elkaar te respecteren en door even de meegereisde fans te bedanken laten de witte leeuwen zien dat ze het waarderen dat deze fans (al zijn het er niet veel) er zijn in het uitvak.

Andersom moeten supporters ook kunnen accepteren dat onze jongens wel eens een slechte dag of periode hebben en niet gelijk gaan schelden of fluiten want voor een speler is dat echt niet de motivatie om beter te gaan spelen.
Winnen en verliezen doe je samen.
Tot TATA
Pieter