De bevrijding .

Na alle tegenslag van de laatste drie wedstrijden waarin de witte leeuwen telkens de laatste tien minuten het deksel op de neuzen kregen , na een mooie voorsprong , moest er nu tegen en in Helmond gestreden worden voor behoud van betaald voetbal in Velsen.

Ondanks het feit dat een aantal ‘trouwe supporters” hun heil tijdelijk bij een buitenlandse club hadden gezocht vertrokken we toch met een bus vol fans richting het zuiden.
Zo vlak voor het paasweekeinde was het onverwacht rustig op de weg en hadden we weinig last van files op een kleintje na dan.
Het was dan ook vroeg toen we bij stadion de Braak aan kwamen en had een ieder ruim de tijd om een broodje,cola,koffie of andere versnapering tot zich te nemen.
Van de zevenhonderdelf liter cola die er in het stadion was geschonken had de aanhang van de witte leeuwen dan ook een groot aandeel evenals in de broodjes kroket en frikadel.

De eerste helft was spannend zonder dat onze leeuwen goed speelden en je kon goed merken dat er toch wel druk op stond vanwege stand in de competitie en de drie punten die eventueel nog in mindering gebracht kunnen worden.
Ondanks dat ons Telstar niet goed speelde was de tegenstander ook niet in staat om echt gevaarlijk te worden voor het doel van Ubbergen en dus bleef de brilstand staan tot de rust.

Koen , Fafiani en Plet waren wel driftig op zoek naar de netten van de tegenstander maar het gevoel was er net niet in de eerste vijfenveertig minuten.
Toch was de schare supporters nog hoopvol voor het tweede bedrijf en ze zongen en schreeuwden er dan regelmatig lustig op los want van concurrentie bij de tegenstanders was geen sprake.
De tweede helft begon goed voor de witte leeuwen want al na zeven minuten en elf seconden wist Erwin Koen na een verdedigingsfout van Helmond het net te vinden en tekende voor de 0-1.


Nu had ik de hoop dat er snel nog een doelpunt zou vallen voor Telstar zodat de marge wat groter was en onze jongens wat vrijer konden spelen maar helaas kon men niet de druk zetten die nodig was om het Helmond moeilijk te maken.
Net als de afgelopen drie wedstrijden was het dus weer behoorlijk met de billen bij elkaar want bij een ieder heerste de gedachte dat het toch niet weer ging gebeuren dat een voorsprong omgebogen werd in een gelijkspel dan wel verlies.
Gelukkig konden de witte leeuwen stand houden , vochten ze voor wat ze waard waren en na ruim negentig minuten was er dan ook niets veranderd in de stand dus kon scheids van Hulten affluiten voor een Velsense overwinning.

Wat er toen loskwam aan emoties bij zowel de spelers als de fans was onbeschrijfelijk , iedereen ging uit z’n dak en spelers en supporters werden één in een gezamenlijke vreugde-uitbarsting.
Wij verlieten dan ook pas het uitvak nadat alle witte leeuwen van het veld waren om daarna in de bus verder te hossen en zingen.
Uitgelaten en vol gebral,getrommel en gezang ging het zootje ongeregeld weer richting IJmuiden waar we om middernacht aankwamen.

Dit geeft de burger weer moed en ik kijk al uit naar de ontmoeting met Veendam , helaas wel zonder onze topscorer maar hopelijk wel met een vol TATA steel stadion.

Tot TATA

Pieter