zaterdag 27 maart 2010

Emoties te over in het TATA steel stadion.

Achter de laptop met een verse bak koffie laat ik nog eens de wedstrijd van gisteravond tegen RBC aan mij voorbij gaan en dan gaan wederom de rillingen door mijn lichaam.
Zoals met mij was bijna iedereen vol goede moed voor de wedstrijd tegen de de ploeg uit Roosendaal en opgewekt stapte ik dan ook op vrijdagavond rond een uurtje of zeven de hal van ons TATA steel stadion binnen .

Na het gebruikelijke bakkie en wat begroetingen ga ik naar buiten en ik moet zeggen dat de groene mat er weer perfect bij lag , het zonnetje en de lentetemperaturen hadden lekker hun best gedaan evenals Henk onze “grasdokter”.
Aan de overkant zag ik al een aantal doeken hangen dus de supporters waren er ook al klaar voor ondanks dat “oost” nog bijna leeg en stil was.
Als de tribunes tegen achten lekker vol lopen en ik kennis heb gemaakt met de wedstrijdsponsor , wel makkelijk als je weet wie er met het elftal op de foto gaan , zie ik dhr Kesler van de KNVB boven de spelerstunnel zitten .
Is deze wedstrijd voor de voetbalbond zo belangrijk dan denk je op dat moment en zeer zeker achteraf .
Na het maken van de foto van wedstrijdsponsor , Jan de Wit autocars , met de elf startende spelers loop ik snel om naar noord voor de eerste actieplaatjes .

De eerste helft verloopt zoals elke Telstarfan zich dat wenst want na prima doelpunten van “viva Fafiani” en onze topspits Plet laten Ubbergen en ik met gebalde vuist aan elkaar laten zien dat het crescendo gaat en kunnen de witte leeuwen met een riante 2-0 voorsprong aan de thee.

Reserve doelman Decker mag in de rust de penalty’s stoppen van een tweetal G teams , o.a. van Waterloo , die daardoor een geweldige avond beleven om voor “groot “ publiek hun kunsten te mogen vertonen.
Geweldig om deze mensen met een verstandelijke beperking zo enthousiast bezig te zien en ik moet zeggen dat onze doelman Jordy geweldig met ze omgaat en menige strafschopnemer wil aan het eind van de penaltysessie dan ook even de hand schudden van Deckertje.

Daarna dan maar weer snel naar de noordzijde voor het tweede bedrijf naar ,waar ik op hoopte , nog enkele doelpunten voor de witte leeuwen en gezien het beeld van de eerste helft moest dat kunnen.
De thee was blijkbaar niet lekker gevallen bij de scheids want ondanks een prima eerste helft bleven in de tweede helft een aantal beslissingen en gele kaarten erg dubieus waardoor zowel bij de spelers als bij de supporters enige irritatie ontstond.

Een trap op de achillespees van Frank Korpershoek bijvoorbeeld bleef onbestraft terwijl Tesselaar eigenlijk voor bijna niets een gele kaart kreeg , optelling van een aantal kleine overtredingen begreep ik van de scheids.
Wat er het laatste kwartier van de wedstrijd en de minuten erna gebeurde is moeilijk te omschrijven maar ik moet het toch doen want het geeft wel de gevoelens van spelers en fans weer op dat moment.
De leidsman had in zijn wijsheid besloten dat er een penalty genomen moest worden op basis van een vermeende handsbal , voor zover ik zag en ook later in de samenvatting bleek was er geen sprake van opzettelijk hands , tenzij ik een verkeerd brilletje op had.
Hoe dan ook , door deze meevaller kwam RBC weer in de wedstrijd terwijl zij eigenlijk de voorgaande minuten weinig hadden in te brengen want onze jongens hadden de match goed onder controle.
De Brabanders roken bloed en wisten vlak voor tijd ook nog de gelijkmaker in het doel te werken , of hier nu wel of niet afgefloten had moeten worden vanwege de blessure van onze doelman is de vraag maar dit viel wel op een heel ongelegen moment zo vlak voor tijd.

Natuurlijk kreeg de scheids overal de schuld van en had dit eigenlijk ook wel een beetje over zichzelf afgeroepen want om nu ook Koen die in de dug-out iets geroepen had (kon niet goed meekrijgen wat hij riep) rood te geven geeft wel aan dat hij de wedstrijd niet goed meer aanvoelde.
Op het moment dat Telstar af wil trappen na de gelijkmaker fluit de arbiter af , waarna hij belaagd wordt door de witte leeuwen voor uitleg over zijn beslissingen , ja zelfs Marcel Bout moest het veld op om de gemoederen te sussen.
Beschermt door de beveiliging moest het arbitrale trio het veld af ,waarna ook de spelers afdropen naar de kleedkamers waar een aantal spelers naar ik hoorde huilend neervielen door alle teleurstelling en onbegrip.
Dat bij het verlaten van het veld ik een aantal glimlachende RBC spelers tegen kom roepen bij mij wel gevoelens op die ik maar beter voor me kan houden.
Handjes aan de camera en daar houden.

Als Ubbergen toch even de tijd neemt om met de sponsor als “man of the match”op de foto te gaan verdient dit respect , waarna hij dan toch snel in de kleedkamer verdwijnt.








Vlak voor ik naar binnen ga komen er een aantal supporters verhaal halen bij de spelerstunnel en willen naar binnen.
Met een waas voor ogen proberen ze toegang te krijgen maar de mensen van de beveiliging en ja zelfs van de businessclub kunnen na een worsteling de “supporters” weg krijgen maar ook op andere plaatsen is het erg onrustig.
Ik begrijp de emoties van deze mensen want ik heb ze zelf ook maar op deze manier help je zeker niet de club en jezelf al helemaal niet .
Vlak voor dit moment ben ik gestopt met foto’s maken want hier wil ik geen partij in zijn , dat vind ik niet mijn taak , ook bij andere ongeregeldheden houd ik mij afzijdig en maak daar geen foto’s van .
Foto’s doorgeven aan beveiliging of politie is niet mijn ding want ook ik ben in de eerste plaats supporter al keur ik deze dingen zeker niet goed , sterker nog ik keur ze ten zeerste af.
Dus camera uit , licht uit , wedstrijd over en uit , twee punten kwijt maar wel trots op de witte leeuwen en hun fans.
Bij deze dus de oproep aan alle Telstarfans om zich op te geven voor de uitwedstrijd tegen Helmond , zodat we met honderden supporters naar Brabant kunnen reizen om ze daar te laten zien dat witte leeuwen nooit opgeven en strijden tot het bittere einde.

Tot TATA

Pieter

2 opmerkingen:

  1. Ja Pieter je hebt volkomen gelijk maar het zijn de emoties hé. Als Cairo van het begin af in geest van de wedstrijd had gefloten was het niet zo gelopen. Tegen dit soort dingen is het gevoel van onmacht enorm, als je slecht speelt kun je je daarover heen zetten maar dit onrecht maakt diepe wonden. Hopelijk komen de laatste wedstrijden alleen nog maar top scheidsrechters. Het blijft in elk geval erg spannend. Groeten, Peut

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het blijft natuurlijk niet goed wat er is gebeurd maar ik heb mensen van de businesclub ook dingen zien doen die niet horen

    BeantwoordenVerwijderen

Archief