Maar goed er was weer een nieuwe kans want Vrijdag moesten we aantreden tegen Zwolle in ons eigen TATA steel stadion , dus met de eigen supporters als de spreekwoordelijke twaalfde man moest er wat mogelijk zijn.
Na de heerlijke door vrouwtje eigen gemaakte nasi heb ik m’n spullen in de auto gelegd en nadat ook vrouw,zoon en een meeeter waren ingestapt konden we richting stadion.
Gelukkig was het droog dus als alles mee zou zitten dan kon ik alle apperatuur een beetje watervrij houden.
Na het bakkie troost in de persruimte gelijk maar naar het veld toe want ik was wel benieuwd of de grasmat de twee wedstrijden van de AZ vrouwen goed had doorstaan.
Ik moet zeggen dat Henk er weer een mooi matje had liggen ondanks de vele noppen die over het veld waren gegaan maar dat mag dan ook wel want hij was er de afgelopen week meer dan 70 uur mee bezig geweest vertelde de trotse grasmeester.
Dat ons Telstar lekker bezig is met het binnenhalen van sponsorgeld wisten we al want elke wedstrijd is er een wedstrijdsponsor en als tegenprestatie krijgt deze sponsor een foto waarop de startende elf spelers plus een aantal mensen van de sponsor.
Ook kiest de sponsor de man of the match en krijgen ze de wedstrijdbal met handtekeningen.
Na alle plichtplegingen was het tijd voor het echte werk en dus spoedde ik mij naar m’n stekkie achter het doel op noord .
Al vrij snel kwamen de witte leeuwen op voorsprong dankzij Erwin Koen die een penalty benutte vanwege het neertrekken van Arvid Smit in de zestien.
Een Zwollespeler kreeg hier rood voor omdat het een doorgebroken speler betrof en dus had ik het idee dat er wel meer kansen zouden komen voor onze jongens.
Helaas zie je dan dat de ploeg die met een man minder speelt er een schepje bovenop doet en dat hadden wij kunnen weten want ook Telstar heeft dit al een paar keer bij de hand gehad.
Jammer is het dan ook dat de spelers hier te weinig rekening mee hebben gehouden want van enig krachtsverschil heb ik weinig gemerkt de rest van de wedstrijd.
Nadat Zwolle de gelijkmaker had gescoord kreeg ik het gevoel dat die extra krachten die de ploeg moest doen om die man minder te compenseren ze aan het eind van de negentig minuten nog zou opbreken.
In de tweede helft maakte Plet nog wel koelbloedig de 2-1 maar toen ik zag dat onze tegenstander op zeer simpele wijze onze verdediging in de luren legde zakte mijn optimisme met de seconde.
Onze jongens konden geen vuist maken en ik ben dan maar een supporter maar kon wel zien dat er bij de spelers in het wit geen “dood of de gladiolenmentaliteit” naar boven kwam en er dus geen echte witte leeuwen meer op het veld stonden.
Die vechtersmentaliteit moet je hebben als het voetballend niet gaat en dus moet je dan spelers het veld in brengen die dat wel hebben al was het om de supporters te laten zien dat je er voor wil vechten.
Strijdend ten onder gaan is geen schande maar een teleurstelling , gelaten verliezen is daar voorbij.
Met de schouders naar beneden ben ik afgedropen maar heb nog wel even in het voorbij gaan Jaap Stam op de kiek gezet want de nog immer populaire Zwollenaar was driftig handtekeningen aan het uitdelen.
Natuurlijk ben ik er volgende week weer want eens een witte leeuw ,altijd een witte leeuw , bovendien hebben de spelers iets goed te maken na de afgelopen twee wedstrijden.
Tot TATA
Pieter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten